javahermarket

سلام دوستان امروز یکی از شعرای عصیان خاموش رو واستون مینویسم که تقدیمش کرده به همسرش.من که خوشم اومد شمام بخونین حتما خوشتون مباد:

خیال کن دوری همیشگی است و به تو رسیدن فقط رویای کودکانه ام بود

خیال کن شب وصلت التیام زخم همیشگی ام نبود...فط احساسم یک هوس بود

خیال کن من ملکه ی نجیب آرزوهایت نیستمو تمام شرمم دروغی بود

خیال کن تمام زجری که میکشم از امتحان خدا نبود فقط حاصل بدی های من بود

خیال کن فقط خیال بودم اما...

بگذار برای قلب صبورم بنویسم...!

حتی اگر به تو رسیدن محال است

                                                     مرا به رویاهایم بسپار

اگر شبی بی زخم دل گذشت و پشیمانی

                                                           مرا نگذار در این انکار

اگر مالک دلت نشدم باور کن

                                                      عاشقت شدم انگار

اگر بدم و نیکو نیستم مرا ببخش که خدا 

                                                           مرا کرده بیقرار

♥دوﺴﭡﭞ ﺪﺍﺭﻣ♥

شادی:

حافظ :

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را / به خال هندویش بخشم سمرقند بخارا را

صائب تبریزی:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را / به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد / نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

شهریار:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را / به خال هندویش بخشم تمام روح اجزا را

هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد / نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند / نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را

محمد عیادزاده:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را / خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را

نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را / مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟

و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلاً / که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را

نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پا ها را / فقط می خواستند این ها، بگیرند وقت ما ها را